Հայոց առաքինությունների մեջ միշտ էլ նշանակալից
տեղ են գրավել զգաստությունը, չափավորությունը, համեստությունը:Այս
հատկանիշներից է մարմնավորել Անահիտ դիցուհին: Հնում եղել են Անահիտի
մեհյաններ, որտեղ կատարվել են ծեսեր և զոհաբերություններ առ դիցուհին: Իսկ
ուշ շրջանում այդ ամենը կապվել է Մարիամ Աստվածածնի զորության հեոտ:
Որպեսզի բերքը առատ լինի, մարդիկ ցորենի հասկերից փնջեր, ծառերի ոստերից հյուսված պսակներ էին նվիրաբերում դիցուհուն: Այս սովորույթը ևս պահպանվել է: Աստվածածածնի տոներին ժողովուրդը եկեղեցի է տանում ճյուղերից ու ցորենի հասկերից հյուսված խաչփնջեր, պսակներ:
Որպեսզի բերքը առատ լինի, մարդիկ ցորենի հասկերից փնջեր, ծառերի ոստերից հյուսված պսակներ էին նվիրաբերում դիցուհուն: Այս սովորույթը ևս պահպանվել է: Աստվածածածնի տոներին ժողովուրդը եկեղեցի է տանում ճյուղերից ու ցորենի հասկերից հյուսված խաչփնջեր, պսակներ:
Անահիտին վերագրել են նաև բժշկական
ունակություններ: Ըստ ժողովրդի, Անահիտը սեռական հիվանդությամբ պատժում էր
թեթևաբարոներին, և հիվանդությամբ վարակվածները հենց Անահիտից էին բժշկվելու
օգնություն խնդրում:Հետագայում Անահիտի բժշկելու ունակությունը փոխանցվել է
Մարիամ Աստվածածնին: Վեներական հիվանդությունը կոչվել է < Տիրամոր
յարա>, և այդ հիվանդությամբ տառապող մարդիկ բուժվելու համար ուխտի են
գնացել Աստվածածնի եկեղեցի:
Մարիամ Աստվածածնի տոնը կոչվում է նաև < Վերափոխումն Աստվածածնի>: Ըստ հայ եկեղեցու տոնացույցի այն նշվում է օգոստոսի 12-ից 18-ը հանդիպող կիրակին: Տոնին զուգակցվող նշանավոր իրողություններից մեկը եկեղեցում խաղողի օրհնումն է (խաղողօրհնեք), որի հիմնական խորհուրդն է՝ տարվա առաջին բերքի նվիաբերումը Աստծուն կամ նրա տաճարին: Դրանով նաև օրհնություն է հայցվում, որ այգիները բերրի լինեն:
ԱՅՍՕՐ ԱՍՏՎԱԾԱՄՈՐ ՏՈՆԻ ՀԻՇԱՏԱԿՈՒՄԸ ՍՈՍԿ ԱՎԱՆԴԱՊԱՀՈՒԹՅՈՒՆ ՉԷ. ԱՅՆ ՀԱՅՈՒՀԻՆԵՐԻՆ ԶԻՆՈՒՄ Է ՀԱՅ ԿՆՈՋԸ ՀԱՏՈՒԿ ԱՌԱՔԻՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՎ, ՈՐՈՆՑ ՊԱԿԱՍՆ ԱՅՍՕՐ ԱՀԱԶԱՆԳՈՒՄ Է ՆԵՐԿԱՆ:
Մարիամ Աստվածածնի տոնը կոչվում է նաև < Վերափոխումն Աստվածածնի>: Ըստ հայ եկեղեցու տոնացույցի այն նշվում է օգոստոսի 12-ից 18-ը հանդիպող կիրակին: Տոնին զուգակցվող նշանավոր իրողություններից մեկը եկեղեցում խաղողի օրհնումն է (խաղողօրհնեք), որի հիմնական խորհուրդն է՝ տարվա առաջին բերքի նվիաբերումը Աստծուն կամ նրա տաճարին: Դրանով նաև օրհնություն է հայցվում, որ այգիները բերրի լինեն:
ԱՅՍՕՐ ԱՍՏՎԱԾԱՄՈՐ ՏՈՆԻ ՀԻՇԱՏԱԿՈՒՄԸ ՍՈՍԿ ԱՎԱՆԴԱՊԱՀՈՒԹՅՈՒՆ ՉԷ. ԱՅՆ ՀԱՅՈՒՀԻՆԵՐԻՆ ԶԻՆՈՒՄ Է ՀԱՅ ԿՆՈՋԸ ՀԱՏՈՒԿ ԱՌԱՔԻՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՎ, ՈՐՈՆՑ ՊԱԿԱՍՆ ԱՅՍՕՐ ԱՀԱԶԱՆԳՈՒՄ Է ՆԵՐԿԱՆ:
Մշակեց Մուշեղ Խուդավերդյանը
