Աղբյուր Սերոբ (Սերոբ Փաշա Վարդանյան) —
ազգային-ազատագրական շարժման գործիչ, ֆիդայի: Ծնվել է 1864 թվականին Սոխորդ
գյուղում: Խուսափելով թուրքական իշխանությունների հետապնդումներից`
1891-ին հեռացել է ծննդավայրից, եղել Կ.Պոլսում, Ռումինիայում: Այստեղ
կազմակերպել է փոքրիկ սրճարան, որտեղ զրույցներ էին տեղի ունենում
հայության դրության մասին, որոնց
արդյունքում էլ Սերոբը որոշեց վերադառնալ Էրգիր: 1895-ին 27 հոգուց
բաղկացած խմբով վերադարձել է Խլաթ, կազմակերպել տեղի ինքնապաշտպանությունը:
1897-ին կռվել է Թեղուտում և Սոխորդում: 1898-ի հոկտեմբերի 20-ին Բաբշենի
նշանավոր կռվից հետո այլևս անհնար է դարձել Խլաթում մնալը, ուստի ապաստանել
է Սասունում: Աղբյուր Սերոբի մղած բոլոր կռիվները լավ կազմակերպվածության
շնորհիվ ավարտվել են հաղթանակով: Աղբյուր Սերոբի անունը ահ ու սարսափ էր
տարածում թուրք և քուրդ քոչվորների շրջանում: Եթե չլիներ մատնությունը
Սերոբը դեռևս երկար ժամանակ կպատժեր թուրք մարդասպան զավթիչներին:
1898-ի նոյեմբերին թուրքերին հաջողվել է մատնությամբ թունավորել Սերոբին,
սակայն, մինչև վերահաս մահը, իր զինակիցների հետ Գելիեգուզան գյուղում
պաշարված, նա դիմադրել է թուրքերին: Այդ ընդհարման ժամանակ վիրավորվել է
նրա կինը` Սոսեն, սպանվել են որդին և երկու եղբայրները: Զոհվել է
Գելիեգուզանում, 1899-ին: Աղբյուր Սերոբի գլուխը թաղված է Բաղեշի Ս.
Կարմրակ եկեղեցու բակում, մարմինը` Գելիեգուզան գյուղում: Սերոբին են
ձոնված «Գլուխդ՝ Բաղեշ, մարմինդ՝ Մուշ» եւ աշուղ Ֆահրատի «Ով որ քաջ է» երգերը:
Մշակեց Մուշեղ Խուդավերդյանը
